Bron: www.posicom.nl. Uit de reader: "Van pesten naar een wij-gevoel" (VPNEW) van Theo Klungers van bureau Posicom.
Het ontstaan van pesten op school als "groepsgebeuren"
"Het omgaan met elkaar in een groep is een normaal verschijnsel, leuke dingen, en zo nu en dan ruzies / conflicten horen daarbij. Een kind traint op deze manier zijn sociale vaardigheden.
Zwemmen leer je door te doen, sociale vaardigheden van hoe je met elkaar omgaat, en hoe je problemen oplost, leer je ook door het zelf te doen, met als adviseurs op de achtergrond je ouders, familie, vrienden, andere kinderen, leerkrachten, en eigenlijk moeten we ook de rest van de wereld niet vergeten.
Kinderen die in een nieuwe groep komen zullen elkaar uitproberen om zo de hiërarchie vast te stellen. Wie is de leider, wie volgt, wie gaat zijn eigen gang, wie is waar goed in, wie is rustig, wie is driftig, wie is leuk, wie is vriendelijk, enz. Nadat men weet, wat men aan elkaar heeft, ontstaat er een zeker evenwicht en rust in de groep, met soms wat strubbelingen. Als een groep uit elkaar gaat, zie je vaak twee reacties. Sommige groepsleden zijn geestelijk al bezig met de groep te verlaten, steken in de groep minder energie, geven aan zin te hebben in de nieuwe groep (school), nog voordat het afscheid daar is. Andere groepsleden proberen de groep bij elkaar te houden, snikken uitvoerig bij het afscheid en beloven elkaar vaak te zien.
Het gevaar van pesten, ontstaat vooral in fase 1 als de kinderen elkaar uit proberen. Verder is van belang van wie wordt / worden de leider of leiders in de klas. In principe behoort de leerkracht de eerste leider in een groep te zijn, die structuur (veiligheid), affectie (je mag er zijn) en ruimte biedt. Daarnaast zal bij de kinderen ook een leidersfiguur opstaan".
