Mary Korlaske (74) durft niet voor te lezen, uit angst dat zij een fout maakt. Contact met anderen gaat zij uit de weg. Korlaske is een van de slachtoffers van een experiment dat de oorzaak van stotteren bloot moest leggen. In 1939 dienden zij en een tiental andere weeskinderen in Davenport in de Amerikaanse staat Iowa vier maanden als proefkonijn, zonder het te weten.
De gevolgen van het experiment werden onlangs ontdekt door een journalist van de lokale krant San Jose Mercury News. Pas nadat de reporter had uitgelegd waarom hij haar wilde spreken, werd het Mary Korlaske duidelijk waarom zij heel haar leven had gestotterd.
De vooraanstaande spraaktherapeut Wendell Johnson van de Universiteit van Iowa, zelf ooit een stotteraar, wilde indertijd een experiment uitvoeren waarin hij zou aantonen dat stotteren niet iets lichamelijks of erfelijks was (zoals toen vaak werd gedacht), maar dat het te wijten was aan de kritiek van ouders op de spraak van hun kinderen. Uit angst en onzekerheid zouden kinderen gaan stotteren.
Lees in het NRC artikel over hoe het experiment van Johnson verliep en raadpleeg de wikipedia pagina's.
