Blog
Laat je stem horen! Als bestuursleden van Stichting Support Stotteren hebben wij de kans om deel te nemen aan de ontwerpdagen voor de nationale strategie volgens het VN-verdrag voor de rechten van mensen met een handicap in Nederland. Samen kunnen we strijden voor een inclusief Nederland waarin iedereen, ongeacht de mate van stotteren, volledig kan deelnemen aan de maatschappij!
Jouw stem is essentieel. Jouw ervaringen, perspectieven en ideeën zijn van onschatbare waarde om een inclusieve samenleving te creëren. Laat ons weten welke verbeteringen jij nodig hebt. Samen kunnen we een krachtig signaal sturen naar beleidsmakers en de maatschappij.
Het VN-verdrag voor de rechten van de gehandicapte mens biedt een stevig fundament. Het benadrukt gelijke kansen, non-discriminatie en volledige participatie. Maar jouw hulp is nodig om deze principes in de praktijk te brengen. Jij bent de expert in jouw eigen ervaringen met jouw stotteren. Jouw perspectief is waardevol bij het vormgeven van beleid en maatregelen die onze gemeenschap ondersteunen.
Laten we de obstakels wegnemen die ons belemmeren om volledig deel te nemen aan de samenleving. Jouw stem is cruciaal. Stuur ons jouw ideeën, suggesties en ervaringen. Laat ons weten welke verbeteringen jij graag zou zien in de nationale strategie. Samen kunnen we een krachtige boodschap overbrengen die leidt tot positieve verandering en een inclusieve toekomst.
Stuur jouw inbreng naar ons en sluit je aan voor een Nederland waarin iedereen telt, ongeacht spraakbeperking. Samen kunnen we het verschil maken!
Bron: "Die Reanimation der Psychosomatik"
Auteur: J. Kollbrunner
Vrije vertaling: D. Zeggelaar
In het boek “Die Reanimation der Psychosomatik” wordt het volgende experiment genoemd.
In een experiment liet Alex Bavelas zien hoe complexe theorieën kunnen ontstaan en hoe zij eenvoudige theorieën overheersen. In zijn experiment liet hij proefpersonen leren om diapositieve gezonde huidcellen van aangetaste huidcellen te onderscheiden. Hiertoe richtte hij twee groepen met proefpersonen in.
Regelmatig horen wij ervaringen van stotterende volwassenen over hun gezin van herkomst (het gezin waarin zij als kind zijn opgegroeid).
Onafhankelijk van elkaar berichten velen over invloeden van:
- een getraumatiseerde ouder vanwege: vroegtijdig overleden kind, miskraam, oorlogsverleden.
- een ouder die vroeger als kind werd mishandeld. Hetgeen sporen bij de ouder heeft nagelaten.
- een gehandicapt broertje of zusje dat veel zorg van de ouders vraagt.
- ouders met verminderde interesse in datgene dat hun kind bezig houdt.
Enkelen berichten over:
- verslaafde ouders, bv. alcoholisme.
Onderzoek stotteren en psychosociale invloeden
Deze ervaringen worden ondersteund door 59 onderzoeken die in het boek Psychodynamik des Stotterns van Dr. Jurg Kollbrunner (Klinisch psycholoog en psychotherapeut, Universitair ziekenhuis Bern) staan vermeld.
Eén van de kenmerken van stotteren is dat diegene die stottert, spontaan vloeiend spreekt zodra die alleen is en hardop in zichzelf praat. Veel mensen die stotteren, stotteren niet als zij tegen hun hond, kat of een ander huisdier praten.
Stotteraars spreken vloeiend als zij alleen zijn
Het feit dat zij vloeiend spreken als er maar niemand bij is, geeft aan dat het met de spraakmotoriek wel goed zit. Zolang iemand die stottert alleen is, werken alle mond- en keelspieren en is een eventuele aanwezige timingstoornis dermate klein dat die niet voor een verstoring zorgt.
Pas als er een ander persoon bij komt, is het stotteren weer terug.
Op 6 juni 2013 was op BNN een uitzending van "It get's better" te zien, die een goed beeld schetst over hoe twee stotterende jonge vrouwen stotteren ervaren.
Aan het begin van de uitzending geeft de stottertherapeute een uitleg over 105 spieren die moeten samenwerken om te kunnen praten. Bij stotteraars gaat er iets in die samenwerking mis, waardoor mensen stotteren. Vervolgens schamen stotteraars zich voor het stotteren. Alle ongemakkelijke gevoelens worden door de stottertherapeute aan het stotteren opgehangen, als gevolg van het stotteren.
In de uitzending "It get's better" over 'stotteren' trekt Patrick Lodiers een tijdje op met Chia, een stotterende jonge vrouw en vraagt haar hoe zij zich voelt. Het gesprek dat dan ontstaat gaat over: alleen voelen en dat zij het belangrijk vindt dat mensen doorvragen, ook als zij zegt dat het goed met haar gaat. Daarop vraagt Patrick door. Er ontstaat een diepgaand en emotioneel gesprek.
Wil je de uitzending terug zien? Klik dan op:"It gets better" over stotteren.
Recensie vanuit psychosociale visie op stotteren
In mijn ogen, vanuit een psychosociale blik, heb ik het gevoel dat Chia haar emoties inhoudt. Van dit onderliggende probleem is stotteren een uiting, denk ik. Stotteren als gevolg van het inhouden van emoties, niet jezelf mogen zijn. Dit zie ik bij veel stotteraars terug, inclusief mijzelf. Mij valt op dat op de momenten dat Chia haar emoties niet meer in bedwang heeft en huilt, dus haar emoties de vrije loop laat en niet langer meer onderdrukt, zij vloeiend praat! Dit verschijnsel komt vaker voor en zullen veel stotteraars herkennen. De meeste stotteraars spreken vloeiend als zij kwaad uitvallen en daarmee hun emoties niet langer onderdrukken.
Op een respectvolle manier zet Colin Firth in de rol van koning George VI het stotteren als een serieus probleem neer.
Zonder enige logopedische achtergrond, benadert de therapeut Logue (Geoffrey Rush) George VI niet als stotteraar, maar als mens. Vanaf het begin bouwt de therapeut aan een emotioneel gelijkwaardige relatie gebaseerd op wederzijds respect, vertrouwen en gelijkwaardigheid. Zo blijft hij George VI, de koning, bij zijn voornaam “Bertie” noemen, zoals hij ook thuis door zijn familie genoemd wordt.
De emotioneel gelijkwaardige band blijkt essentieel. Waar het stotteren heftiger optreedt bij personen waarmee George VI een verstoorde emotionele verhouding heeft, spreekt hij steeds vloeiender naarmate hij zichzelf toestaat om met zijn therapeut openlijk over zijn zorgen en emoties te spreken.
Psychiater Christiaan Vinkers (VUmc) vraagt zich bij de Universiteit van Nederland af "Kun je jouw stress systeem resetten?".
Hij bespreekt daarin de twee fases bij het reageren op stress. Om efficiënter en effectiever te kunnen behandelen, droomt hij van een stresspaspoort.
Een stresspaspoort! Zou er ook een Stotterpaspoort kunnen komen?
Dr. mr. Christiaan Vinkers onderscheidt twee fases in het omgaan van stress:
- Het aanzetten - Hoe snel reageer je op stress?
- Het uitschakelen - De coooling down, hoe snel kan je herstellen van stress?
Voor beide fases, het aanzetten en uitschakelen, geldt dat dit voor elke persoon anders is.
