Bij hoogsensitiviteit ligt de focus vaak op gedrag (overprikkeling en emotionaliteit). Echter, de processen in de hersenen waarmee prikkels dieper verwerkt worden, spelen een grote rol. Welke hersengebieden betrokken zijn bij de diepere verwerking van prikkels en wat dat betekent, is te lezen in het artikel 'Neurologie van HSP'.
Uit Canadees onderzoek zou blijken dat 83% van de stotteraars Hoogsensitief (HSP) is. Daarom is het interessant welk gedrag van stotteraars ook vanuit HSP te verklaren is. In plaats van gedrag steeds te beschouwen als gevolg van stotteren, kan gedrag ook logisch
verklaarbaar zijn vanuit HSP. Waarbij stotteren een vroeg-kinderlijk overlevingsmechanisme is.
Herkenning tussen HSP en stotteren zien wij op de vlakken:
- gefocust op signalen die de luisteraar uitzendt en daarop bewust of onbewust anticiperen, waarbij een belonings- en strafkarakter een grote rol speelt.
Overeenkomst met stotteren: stotteraars zijn sterk gericht op de ander: wat zal die mogelijk van mij vinden? Dit wordt tot nu toe geassocieerd met 'wat zal die ander van mijn stotteren vinden'. Echter, dit kan ook breder zijn: zal de ander wel/niet goed op mij reageren? Dan zit je meer in het HSP-spectrum. - Hersengebieden die met taal te maken hebben, lichten vaker op bij hoogsensitieve mensen.
Overeenkomst met stotteren: stotteren heeft alles met contact leggen met andere mensen te maken. Dus, ook met taal. - HSP'ers hebben de neiging de kat uit de boom te kijken. Eerst kijken: is deze situatie veilig voor mij.
Overeenkomst met stotteren: bij mensen die stotteren wordt afwachtend, weifelend gedrag gezien als verlegenheid als gevolg van stotteren. Echter, ook hier: afwachten en de situatie eerst overzien, is in het kader van HSP heel normaal gedrag.
Interessant artikel over 'Neurologie van HSP' om daar je eigen gedachten, buiten de gebaande stotterpaden, over te laten gaan.
