Diagnose bij stotteren

Voordat je een therapie kiest, is het belangrijk dat je onderzoekt waaruit jóuw stotteren bestaat.

Er zit namelijk verschil tussen broddelen en stotteren. Verzeker je ervan dat je stóttert en niet bróddelt. Anders kies je de verkeerde therapie en dat zou jammer van je inzet zijn.

Stotteren is verschillend, een diagnose maakt het verschil

Niet iedere manier van stotteren hetzelfde.

De volgende soorten stotteren kunnen worden onderscheiden :

• ontwikkelings-stotteren: stotteren dat hoort bij het leren praten.
• psychogeen stotteren: stotteren dat door een psychisch trauma is ontstaan.
• neurogeen stotteren: stotteren ontstaan na een beroerte, epilepsie of hersentrauma.
• drug induced stuttering: het stotteren wordt veroorzaakt door de inname medicatie. 

Indien een medicijn het stotteren veroorzaakt is het belangrijk om in overleg met de arts een alternatief te bespreken.
Het artikel "Drug-Induced Stuttering: Occurrence and Possible Pathways"  toont een goed overzicht van medicijnen die stotteren kunnen uitlokken.

Vanuit de ervaringen die bij ons meldpunt zijn ontvangen kan het stotteren nog geruime tijd (een paar maanden) optreden nadat met de medicatie is gestopt. Een van de auteurs van bovengenoemd artikel bevestigde dat het niet onwaarschijnlijk is dat het 2 maanden duurt voordat een medicijn geheel is uitgewerkt. Maar dit kan per persoon verschillend zijn.

Maar ook bij late of vertraagde spraakontwikkeling kan stotteren optreden.

Belangrijk dus, om te onderzoeken welke manier van stotteren jij hebt en de therapie daarop te laten aansluiten.