Op 6 juni 2013 was op BNN een uitzending van "It get's better" te zien, die een goed beeld schetst over hoe twee stotterende jonge vrouwen stotteren ervaren.
Aan het begin van de uitzending geeft de stottertherapeute een uitleg over 105 spieren die moeten samenwerken om te kunnen praten. Bij stotteraars gaat er iets in die samenwerking mis, waardoor mensen stotteren. Vervolgens schamen stotteraars zich voor het stotteren. Alle ongemakkelijke gevoelens worden door de stottertherapeute aan het stotteren opgehangen, als gevolg van het stotteren.
In de uitzending "It get's better" over 'stotteren' trekt Patrick Lodiers een tijdje op met Chia, een stotterende jonge vrouw en vraagt haar hoe zij zich voelt. Het gesprek dat dan ontstaat gaat over: alleen voelen en dat zij het belangrijk vindt dat mensen doorvragen, ook als zij zegt dat het goed met haar gaat. Daarop vraagt Patrick door. Er ontstaat een diepgaand en emotioneel gesprek.
Wil je de uitzending terug zien? Klik dan op:"It gets better" over stotteren.
Recensie vanuit psychosociale visie op stotteren
In mijn ogen, vanuit een psychosociale blik, heb ik het gevoel dat Chia haar emoties inhoudt. Van dit onderliggende probleem is stotteren een uiting, denk ik. Stotteren als gevolg van het inhouden van emoties, niet jezelf mogen zijn. Dit zie ik bij veel stotteraars terug, inclusief mijzelf. Mij valt op dat op de momenten dat Chia haar emoties niet meer in bedwang heeft en huilt, dus haar emoties de vrije loop laat en niet langer meer onderdrukt, zij vloeiend praat! Dit verschijnsel komt vaker voor en zullen veel stotteraars herkennen. De meeste stotteraars spreken vloeiend als zij kwaad uitvallen en daarmee hun emoties niet langer onderdrukken.
Hetzelfde beeld is te zien als er op de Kinderopvang gefilmd wordt, waar zij stage loopt. Als ze met de kinderen speelt, komt zij over als dat zij zich "één met de kinderen" voelt. In het spel gaat ze helemaal op in de kinderen. Waar ze bij volwassenen haar emoties onder controle houdt, laat ze die controle varen als ze met de kinderen speelt. Dit heeft tot gevolg dat ze zich vrijelijk uit en haar emoties: vreugde, blijheid de vrije loopt laat en niet stottert. 105 Spieren werken dan spontaan goed samen.
In de Transactionele Analyse, een psychologische stroming, wordt de positie waarin zij verkeert als ze met de kinderen speelt en haar emoties hun weg laat gaan 'Vrij Kind' genoemd. Meer over 'vrij kind' en andere posities in de Transactionele Analyse is te lezen in het boek:"Transactionele Analyse".
Het vrijelijk mogen en kunnen uiten van emoties is, naar mijn mening, een belangrijk aspect om tot vrij spreken te komen. Zolang stotteraars emoties onder controle blijven houden, blijven onderdrukken, zullen ze vroeg of laat terugvallen. Het leren toe mogen staan en het mogen uiten van emoties is, denk ik, heel belangrijk voor mensen die stotteren.
Therapieën die gericht zijn op het leren toestaan van emoties en het leren uiten van emoties zijn o.a.: bio-energetische therapie, lichaamswerk, haptonomie, diverse vormen van psychotherapie (met uitzondering van: cognitieve gedragstherapie en RET. Dezen gaan van een rationele benadering uit en staan daarmee haaks op een emotionele-/gevoelsbenadering). De genoemde therapieën kunnen als een aanvulling op logopedie of stottertherapie worden gezien.
Terugblik door Chia Mei
Bron: nieuwsbrief NFS
In de Nieuwbrief van de NFS blikt Chia Mei terug op de opname en de uitzending. Opvallend is dat ze daarin schrijft:
"Maar wat kon Patrick doorvragen. Hij wist precies de goede vragen te stellen, dit had als resultaat dat ik echt al mijn gevoelens over stotteren kon uiten. Dit had ik nog nooit gedaan. Niet bij vrienden of mijn ouders. Maar wat was dit fijn zeg! Na die dag was ik kapot, het kostte erg veel energie, en ik kwam achter gevoelens en gedachten waar ik nog nooit bij stil stond".
Haar hele terugblik alsmede de nabespreking van de stottertherapeute is terug te lezen in de nieuwsbrief van de NFS.
